Badylarz – pochodzące z okresu PRL pejoratywne propagandowe określenie[1] prywatnego przedsiębiorcy-ogrodnika[2], najczęściej prowadzącego uprawę pod szkłem lub folią[1]. Badylarze, podobnie jak spekulanci, dostarczali społecznościom lokalnym podstawowe artykuły pierwszej potrzeby, a ich aktywność ściśle związana była z istnieniem tzw. gospodarki niedoboru[1].
Komunistyczne władze w końcu lat 40. starały się skolektywizować polską wieś, jednak zamierzenia te nie powiodły się. Pomimo przymusowych dla rolników indywidualnych kontyngentów oraz propagowania i faworyzowania przez te władze PGR-ów, badylarze i zwykli rolnicy produkowali i bezpośrednio dostarczali Polakom żywność, której często nie było w sklepach. Okresowo sytuacja bywała na tyle trudna, że władze uciekały się do systemu kartkowego.
- ↑ a b c k, badylarz – Dobry słownik języka polskiego i poradnia językowa [online], DobrySłownik.pl [dostęp 2024-10-09] (pol.).
- ↑ Skąd się wzięli badylarze? [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-10-09] (pol.).